رابطه میان هویت فرهنگی و کیفیت زندگی کاری در زنان سرپرست خانوار

مقدمه و هدف پژوهش: هویت فرهنگی یکی از مهم ترین شاخص های  فرهنگی هر جامعه ای می باشد و نسبت تعهد و تعلق افراد به فرهنگ خود می تواند میزان کیفیت کاری را تعیین کند و بر آن اثر بگذارد. کیفیت زندگی کاری درون سازمان از طریق اندازه گیری رضایت، غیبت کم؛ و انگیزه بالا در کارکنان برآورد می شود. یکی از آفت های مهم مدیریت، بی توجهی به کیفیت زندگی کاری کارکنان سازمان می باشد. این بی توجهی، اثر بخشی و کارایی سازمان را به شدت کاهش می دهد. به دلیل عـدم شناخت مدیران سازمان از کیفیت زندگی کاری، این مقوله، تناسب و اندازه های واقعی خود را در سازمان ها از دست داده است.  بدین ترتیب با توجه به اهمیت نقش کیفیت زندگی کاری در عملکرد کارکنان، هدف اصلی این پژوهش بررسی ارتباط میان کیفیت زندگی کاری و هویت فرهنگی در زنان سرپرست خانوار می باشد روش پژوهش: این تحقیق از نوع  توصیفی-پیمایشی است  و از نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. جامعه آماری این پزوهش شامل 109 نفر از زنان سرپرست خانوار است. شرکت کنندگان ترکیبی از پرسشنامه های استاندارد اصلاح شده مربوط به کیفیت زندگی کاری و هویت فرهنگی را پر نمودند. یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که میان بیشتر فرایند های کیفیت زندگی کاری و هویت فرهنگی رابطه معناداری وجود دارد  و رگرسیون گام به گام هم نشان داد که از میان همه متغییر ها، سه متعییر محیط ایمن ، توسعه قابلیت، قانون گرایی رابطه مهمتری با هویت فرهنگی دارند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که  هرچه تعهد و تعلق فرهنگی در زنان سرپرست خانوار بیشتر باشد، تحمل مشکلات محل کار  و ناعدالتی های حاصل از نابرابری های جنسیتی برای زنان سرپرست خانوار راحت تر می شود. همچنین افزایش تعلق فرهنگی یعنی احترام گذاشتن  و اهمیت دادن به فرهنگ یکپارچه کشوری به قانون گرایی بیشتر منجر می گردد.